Honger had ik, heel veel honger. Ook had ik nog twee ongepaneerde bioschnitzels, Japans Tempurameel, Japans paneermeel (Panko) en zonnebloemolie. Hiermede maakte ik zomaar een super korst. De kiem voor deze ontdekking was mijn honger, hierdoor paneerde ik de zaak namelijk twee maal, met als doel meer korst en meer eten en met een verbazingwekkend resultaat.Dun beslagje gemaakt van het tempurameel in diep bord, laagje Panko op een plat bord uitgespreid. Flinke laag zonnebloemolie in de koekenpan en goed heet laten worden. Schnitzels door Tempurabeslag halen, meteen met Panko bedekken, weer door het beslag halen, weer een laag Panko erop en meteen in de hete olie.
Super dikke en knapperige korst. Geserveerd met dipsaus van Mirin, Sojasaus en wat sesamolie. Soort Tonkatsu dus eigenlijk. Weer eens wat anders dan een wegwerpschnitzel.
Wat is nu het geheim van dat Tempurameel en wil ik dat wel weten? Ik gebruik uit principe nooit kant en klaar producten maar dit is echt geweldig spul. Volgens de ingredientendeclaratie zit er bloem, eigeelpoeder, bakpoeder en gemodificeerd zetmeel in. De Panko bestaat uit broodkruim met wat vitamine C als conserveringsmiddel. Redelijk onschuldig, ik blijf het in ieder geval gebruiken en beveel het van harte aan!
2 opmerkingen:
het geheim van de tempura of van de panko?
m.
Op mijn Panko staat niets over extra suiker. Denk toch dat het in de structuur zit en in het razendsnel paneren en in het vet mikken. De paneer krijgt dan geen kans zacht te worden.
Een reactie posten