Het zijn de distillatieweken bij kokenmetkanker. Destillatie is trouwens ook toegestaan volgens de van Dale. Niet volgens de Nederlandse wetgever, alles wat ik hier beschrijf is illegaal en verboden.Niet doen dus en gewoon uw drank bij de slijter aanschaffen.
Met de aanschaf van een smartstill ging er een wereld voor me open. Dit is nu echt eens een apparaat dat daadwerkelijk in geen enkele keuken mag ontbreken. Ik beschrijf hier mijn eerste likeuren en het maken van nep cognac.
De cognac.
Cognac is een wijndistillaat. Ik ging dus op zoek naar de goedkoopste rode wijn uit de supermarkt. Bij de Plus was dat een best aardige Spaanse rode wijn in karton, drie liter voor 7 euro. Dat moet echter goedkoper kunnen, ik houd mij aanbevolen voor suggesties. Hop, het pak in de smartstill en distilleren maar. Dat smaakt nog niet best dus met wat caramel en een minischep zelfgemaakte vanillesuiker om eik lagering te simuleren bracht ik de zaak op kleur en smaak. Redelijk, veels te fruitig maar de neus was verassend identiek aan het echte spul. Eerst maar eens 10 jaar lageren.
De likeuren.
Het principe van likeur maken is eenvoudig, een aftreksel van kruiden en specerijen in alcohol. Daar heb je geen distillator voor nodig zou je zeggen. Toch wel. Door het distilleren krijg je alleen de vluchtige bestanddelen in je drank. Bitterstoffen en andere nare zaken blijven achter. Ik heb bij likeur 1 de smaak vergeleken van het extract voor en na distillatie en daarbij was het distillaat de overduidelijke winnaar. Ik vrees dat u toch een smartstill oid zult moeten aanschaffen.
Bosvruchtenlikeur 2.0.
Vriesconcentratie behoudt de vruchtensmaak dus ik ging uit van mijn eerdere vriesprotocol voor het maken van een superieure bosvruchtenlikeur. De overblijvende prut verdunde ik met water en dat ging weer in de smartstill om de overblijvende smaakstoffen en alcohol uit te distilleren.
Krachtig en lekker was het resultaat. Iets meer body dan met alleen vriesdistilleren. Volgende keer de prut filtreren want het distilleren van de fruitmassa kan nare luchtjes geven en ik denk dat ik daar wat last van had.
Likeur 1.
Een poging tot anijslikeur met pit.
20 gram piment, 20 gram koriander, 45 gram anijszaad. Fijngemalen en een week met 750 ml appelalcohol (40-50%) laten trekken. Distilleren. Gestopt met distilleren tot er geen wit distillaat meer uitkwam. Het resultaat was licht melkachtig. Met toevoeging van wat water krijg je de mooie troebeling die we kennen van pernod etc. Dit is het neerslaan van de anethol uit het anijszaad (niet terpenen zoals McGee foutief vermeldt) dat alleen oplosbaar is in meer dan 35% alcohol. Smaak: anijslikeur, zoet omdat anethol een stuk zoeter is dan suiker, en een duidelijke kruidige afdronk van de piment. Waar is de koriander?
Likeur 2.
Een sinaasappellikeur.
De geraspte schil van 4 biologische sinaasappels. Deze hebben geen wax en conserveermiddelen. 10 gram anijs. 10 gram koriander. 10 gram kummelzaad. 10 gram piment. een paar gram foelie en kruidnagel. Een week later trekken met 750 ml appelalcohol. De prut uitzeven, verdunnen met een liter water en distilleren.
Lekker, mijn beste likeur tot nu toe. Bitter en citrusachtig door de sinaasappelschil. Complex.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten