Het laatste jaar ben ik geobsedeerd geraakt door wijn. Sorry.Jammer is wel dat de wijnwereld vol zit met snobs, veel meer dan bij de foodies. Aan het bedrag dat je voor een varkenslapje hebt neergelegd valt weinig eer te behalen maar bij wijn ligt dat natuurlijk wel wat anders.
Blinde test bewijzen dat onze waardering voor wijn niet onafhankelijk van de aankoopprijs gezien kan worden. Met smaaktests en Magnetic Resonance Imaging van de hersens konden onderzoekers aantonen dat wijn waarvan proefpersonen dachten dat ie duur was beter smaakte en ook andere hersengebieden activeerde dan wijn waarvan men dacht dat ie goedkoop was. Maar, in een groot aantal blinde proeverijen bleek dat dure wijn juist ietsje minder werd gewaardeerd!
Allemaal niet verbazingwekkend, bij de foodlog kippentest bleek immers ook al dat veel mensen hun vooringenomenheid, dat scharrelkippen beter smaken dan conventioneel gehouden dieren, maar moeilijk kwijtraken.
Natuurlijk zijn er kwaliteitsverschillen in wijn maar de enige manier om altijd lekkere en betaalbare wijn te drinken is veel proeven en proberen vrees ik.
Toch werd ik meegesleept in het wijnsnobisme en las veel boeken over wijn. Een absolute aanrader is "Billionaire's Vinegar", een onderhoudend relaas over misschien wel de grootste wijnfraudeur ooit. Vreemd genoeg kreeg ik juist door dit boek sterke aandrang wijn uit mijn geboortejaar te drinken. Ik schafte daarom op een veiling twee flessen Suduiraut ( een premier cru Sauternes) uit 1966 aan en dronk die met een aantal vrienden die toevallig ook 1966 als bouwjaar hebben.
Niet vies maar meer interessant dan echt superlekker. Dat doen we dus niet meer.
De Suduiraut uit 1966 was koperbruin geworden, dat is normaal bij witte wijn van 44 jaar oud. Door langzame oxidatie wordt witte wijn bruiner en rode wijn juist lichter bij veroudering.
Althans, wanneer de wijn door een kurk is afgesloten. Dan kan er namelijk een beetje zuurstof bij de wijn komen.
Ik geef zelf de voorkeur aan een schroefdop, minder romantisch en gespeend van snob-appeal, maar het risico op bedorven wijn door kurksmaak is verdwenen. Tot voor kort werd altijd gezegd dat wijn met schroefdop prima is voor snelle consumptie maar dat wijn die lang moet liggen beter met een kurk kan worden afgesloten. Dat blijkt dus niet het geval. In een Australische studie werd dezelfde wijn met 14 verschillende typen afsluiting meer dan 10 jaar bewaard en de schroefdop was superieur in alle aspecten.
De laatste nagel in de doodskist der wijnsnobs!
4 opmerkingen:
ah, je bent er nog. Dat is mooi. En met weer ouderwets anti-culi-establishment geschop!
+1
Ik geniet altijd van de verhaaltjes op dit blog... laat maar komen!
In Hongkong werd dit jaar 1! magnum fles Chateau Lafite 1er cru geveild voor 34.000 Euro, en in China is dat meestal geen beleggingsobject maar bedoeld om de tafelgenoten te imponeren (misschien ter compensatie van?). Waar ik me vaak aan erger is de Parker rating, zoals laatst op een proeverij waar met ontzag gefluisterd werd over een wijn die wel 95 "Parkerpunten" had. Het spul was zo intzwart en bijtend geconcentreerd dat drinken en poging tot verteren meer een straf was dan genot. Toch slikt de halve wijnwereld eigenlijk blindelings alles wat deze wijnauthoriteit lekker of ultiem vindt. In de film Mondovino zie je dat ze zelfs in de Bourgogne ipv van gewone lichtrode pinot noir nu donkere zwartrode wijnen aan het ontwikkelen zijn om aan dit smaakdictaat te voldoen. In Mondovino wordt door kleine alternatieve Calimero-boertjes de schuld gegeven aan het grote geld enzo, maar de bio maffia maakt zich in mijn ogen zelf nog veel vaker schuldig aan het dicteren van wat goed en lekker is. Hilarisch was laatst het interview met een kippenboer die vertelde over de gele kleurstof in de "maiskip" en de resulterende 40% hogere verkoopprijs. Ik ken hele volksstammen die met een plechtig gezicht verklaren liever een scharrel of maiskip te gebruiken ipv "zo'n supermarkt kip" want duidelijk beter en echt heeerlijk. Naast de Foodlog test zijn er al meer kippentesten gehouden en steeds is er geen enkele relatie tussen smaak en biocorrectheid te vinden. Sterker nog, de biokipfilet bevatte de meeste gevaarlijke bacterien. Wat betreft de verwaarloosbare prijs van een varkenslapje: de aanschaf van een paar Bresse kippen bij de vleesjuwelier in de Utrechtsestraat zal bij menig designfietsende boerenmarktsocialist een behoorlijke magnetische resonantiepiek opleveren. Maar een nog veel interessanter onderzoek zou zijn naar het smaakverhogende effect tengevoge van vermeende morele superioriteit.
Gr,
David
"Maar een nog veel interessanter onderzoek zou zijn naar het smaakverhogende effect tengevoge van vermeende morele superioriteit."
Inderdaad! Ik denk wel dat superioriteitsgevoelens vanwege hoge Parker ratings of herkomst uit de vleesjuwelier niet van elkaar te onderscheiden zijn...
Aan de andere kant kun je je ook weer moreel superieur voelen door met goedkope ingredienten een lekkere maaltijd inelkaar te draaien.
Objectieve smaak bestaat niet.
Een reactie posten